Tοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν κ. Μάρκου
Χίος, «ἑόρταζε τάς ἑορτάς σου, ἀπόδος τάς εὐχάς σου, διότι οὐ μή προσθήσωσιν ἔτι τοῦ διελθεῖν διά σοῦ εἰς παλαίωσιν». (Ναούμ 2,1)
Μέ τήν μυσταγωγικήν συμμετοχήν τοῦ συλλειτουργοῦ ἁγίου Ἀρχιερέως, ὁ ὁποῖος ἦλθε ἀπό τήν γῆ τῆς Ἰωλκοῦ, τήν εὐλαβῆ παρουσία τῶν ἐντίμων ἀρχόντων, τήν ἔνδοξη στάση τῶν παναγιοσκεπάστων στρατιωτικῶν καί τήν προσευχητική δέηση τοῦ χριστοφόρου χιακοῦ λαοῦ, τῆς φερελπίδος νεότητος καί τῶν εὐπλόων ναυτικῶν μας, ἐνθυμούμεθα, τιμᾶμε, ἑορτάζουμε καί πανηγυρίζουμε σήμερα, κάτω ἀπό τόν πολύφωτο οὐρανό τοῦ θόλου τοῦ πανσέπτου Ἱεροῦ Μητροπολιτικοῦ μας Ναοῦ, τήν ἡμέρα τῆς μνήμης τῶν Ἁγίων Βικτώρων, τῶν πολυνίκων τῆς πίστεως,καί τήν 107ην ἐπέτειο τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς μυροβόλου Χίου ἀπό δουλεία πέντε αἰώνων τῶν Λατίνων Γενουατῶν καί τῶν Ὀθωμανῶν Τούρκων. Ἑορτάζουμε τήν θεοδώρητη τό 1912 στήν Χίο ἐλευθερία, "ὃπως ἄν γνῷ γενέα ἑτέρα, υἱοί οἱ τεχθησόμενοι, καί ἀναστήσονται καί ἀπαγγελοῦσιν αὐτά τοῖς υἱοῖς αὐτῶν" (Ψαλμ.77,6).
Ὃμως,ἡ ἐλευθερία τῆς Χίου δέν ἐνεφανίσθη γιά πρώτη φορά τό 1912.
Ἡ ἐλευθερία τῆς Χίου ἔχει ξεκινήσει ἀπό πολύ μακρυά.
Τήν ἔχει ἐπικά τραγουδήσει ἡ ὁμηρική λύρα στίς χιώτικες ἀμμουδιές τοῦ Ὁμήρου.
Τήν ἔχει ἡρωικά ἐνισχύσει ὁ Δριμάκος.
Τήν ἔχουν εὐεργετικά πλουτήσει ὁ Φησῖνος καί ὁ Μέγων.
Τήν ἔχουν ἀθλητικά στεφανώσει ὁ Ξενοπείθης, ὁ Ἀγέλης, ὁ Δημήτριος, ὁ Εὔδημος Ἀπελλῶ καί ὁ Μᾶρκος Αὐρήλιος Ἡρᾶς.
Τήν ἔχουν καλλιτεχνικά σμιλέψει ὁ Βούπαλος, ὁ Ἄνθερμος,ὁ Σώστρατος καί ὁ Μικκιάδης.
Τήν ἔχουν ρητορικά ἐξαγγείλει ὁ Ἀναξιμένης ,ὁ Θεόκριτος καί ὁ Θεόπομπος.
Τήν ἔχουν ἁγιοπνευματικά χαριτώσει ὁ Ἃγιος Ἰσίδωρος καί ἡ πεντηκοντάς τῶν Χίων Ἁγίων.
Τήν ἔχει κατανυκτικά θυμιατίσει ὁ Κων/νος Μονομάχος στά ψηφιδωτά τῆς Νέας Μονῆς. Τήν ἔχει ἡρωικά διασφαλίσει ὁ Κων/νος Δαλασσηνός.
Τήν ἔχουν προφητικά σπείρει οἱ Χιῶτες σύντροφοι τοῦ Ρήγα, ὁ Εύστράτιος Ἀργέντης καί ὁ Ἀντώνιος Κορωνιός.
Τήν ἔχει φιλολογικά ὑπομνηματίσει ὁ Ἀδαμάντιος Κοραῆς.
Τήν ἔχουν θυσιαστικά πορφυρώσει οἱ Χιῶτες τῆς Σφαγῆς.
Τήν ἔχει τολμηρά φλογίσει ὁ Κωσταντῆς Κανάρης.
Τήν ἔχει ἄλυτα σφιχτοδέσει στήν μαρτυρική του ἀγχόνη ὁ Ἐθνομάρτυς Μητροπολίτης Χίου Πλάτων Φραγκιάδης.
Αὐτή εἶναι ἡ ὀντολογική ὑπόσταση τῆς χιακῆς ἐλευθερίας, ἡ ὁποία τό 1912 ἁπλῶς ἔτυχε τῆς ἐπικυρώσεώς της.
Ἀλλά ἀπό ἐκείνη τήν ἡμέρα συνεχίζει τήν ἀτέρμονη πορεία της.
Τήν σημαίνει ἀπ΄ τά καμπαναριά τῶν Ἱερῶν Ναῶν καί τῶν Μοναστηριῶν μας.
Τήν κεντάει στόν πληγωμένο κορμό τῶν μαστιχοφόρων σχίνων.
Τήν ἀρωματίζει στίς εὐωδιές τῶν περιβολιῶν τοῦ Κάμπου.
Τήν πλοηγεῖ στά ταξίδια τῆς πρυτανεύουσας ἀνά τόν κόσμο χιώτικης Ἐμπορικῆς Ναυτιλίας.
Γι’ ὃλα αὐτά πανηγυρίζουμε τούτη τήν στιγμή. Με ὃλους αὐτούς γιορτάζουμε τούτη τήν ὣρα. Ἑνωμένοι στήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική πίστη μας, ἑνωμένοι στήν ἔνδοξη Ἑλλάδα πατρίδα μας, ἑνωμένοι πάνω σ’αὐτά τά βράχια, πού ἀποτελοῦν τίς ἀκοίμητες βίγλες στά ἀνατολικά θαλάσσια σύνορα τῆς Ἑλλάδας καί τῆς Εὐρώπης, ἀπ’τήν ἐποχή τῶν Μηδικῶν Πολέμων, κάθε φορά πού ὁ τόπος μας συναντᾶ τήν προκλητικότητα, ἔχοντας πάντοτε ὑπ’ὄψει μας τόν λόγο τοῦ Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, πού άκούσθηκε στήν Βουλή τῶν Ἐλλήνων, ὃταν ἐκηρύχθησαν οἱ νικηφόροι καί ἀπελευθερωτικοί Βαλκανικοί Πολέμοι 1912-1913: "Κόμματα, κύριοι, δέν ὑπάρχουν. Ὑπάρχει μόνον ἡ Ἐθνική σημαία,πέριξ τῆς ὁποίας ὀφείλομεν πάντες ν’ἀφιερωθῶμεν. Καθόσον δέν πρέπει ποτέ νά λησμονῶμεν ὃτι ἡ ἐλευθέρα Ἑλλάς, ἣτις ηὐτύχησε νά ἐκπροσωπῇ τήν φαεινοτέραν ἱστορίαν τῆς ἀνθρωπότητος, ὀφείλει πάντοτε νά εἶναι τό ὁρμητήριον καί ὄχι τό κοιμητήριον τοῦ Ἐλληνισμοῦ".