ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
Κυριακή 11 Μαρτίου 2012 – Β΄Νηστειῶν.
(Μαρκ. β΄ 1-12)
«τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου»
1. Μέ πολλή προθυμία συγκεντρώθησαν οἱ Καπερναΐται ν’ ἀκούσουν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Μαζεύτηκαν τόσοι πολλοί, ὥστε δέν χωροῦσαν μέσα στό σπίτι καί πολλοί εἶναι τώρα ἔξω στό δρόμο. Νά, ὅμως, ὅτι πλησιάζουν τέσσερεις, πού σηκώνουν ἕναν παράλυτο πάνω στό φορεῖο. Τούς παρακαλοῦν νά τούς κάνουν τόπο νά περάσουν. Πρέπει νά φέρουν στό Χριστό τόν ἄρρωστο. Τώρα, τί ἔπρεπε νά κάνουν αὐτοί, πού ἦσαν ἔξω ἀπό τό σπίτι; Νά κάνουν τόπο νά περάση۠ αὐτό ζητᾶ ἡ φιλανθρωπία ۠ αὐτό ζητᾶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, πού πῆγαν γιά νά ἀκούσουν. Οἱ ἄνθρωποι ὅμως αὐτοί ἀπεδείχθησαν μόνον ἀκροαταί τοῦ λόγου καί ὄχι ποιηταί τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτό καί δέν ἄφησαν νά περάση ὁ παραλυτικός. Τώρα ἕνα ἐρώτημα: ἐμεῖς μήπως μοιάζουμε μέ τούς Καπερναΐτας; Μήπως θέλουμε νά ἀκοῦμε μόνο τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί δέν θέλουμε νά ἐφαρμόσωμε τίποτα ἀπό αὐτά πού ἀκοῦμε; Νά σκεφθοῦμε πόσο διαφορετικά θά ἦταν τά πράγματα, μέσα στήν κοινωνία μας, ἄν ὅλοι πού ἐκκλησιαζὀμαστε, γινόμαστε ὄχι μόνο ἄνθρωποι πού ἀκοῦν, ἀλλά καί ἄνθρωποι πού ἐφαρμόζουν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ.
2. Τώρα νά δοῦμε τόν παραλυτικό. Γιατί θέλει νά πάη στό Χριστό; Πηγαίνει γιά νά θεραπευθῆ. Ποτέ δέν τοῦ πέρασε ἀπό τό μυαλό, ὅτι, πέρα ἀπό τήν παράλυσι τοῦ σώματος ὑπάρχει καί μιά ἄλλη μορφή παραλυσίας, ἡ παράλυσι τῆς ψυχῆς. Δυστυχής εἶναι ὁ παραλυτικός ۠ δέν εἶχε ὑποπτευθῆ, ὅτι, τό κέντρον τοῦ βάρους τῆς ἀσθένειάς του, δέν ἦταν τό σῶμα του, ἀλλά ἡ ψυχή του. Αὐτήν ἔπρεπε νά ζητήση νά θεραπεύση ὁ Χριστός καί ὄχι τό σῶμα του. Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς του θά εἶχε σάν ἄμεση συνέπεια τήν θεραπεία τοῦ σώματος. Πόσες φορές δέν εἴμαστε καί μεῖς ἄρρωστοι καί πόσες φορές δέν ζητήσαμε ἀπό τόν Χριστό νά μᾶς θεραπεύση. Νά, ὅμως, τί μᾶς λέει τό σημερινό Ἱ. Εὐαγγέλιο. Μᾶς λέει ὅτι, πρίν ζητήσουμε τήν θεραπεία τοῦ σώματος, πρέπει νά ζητήσουμε τήν θεραπεία τῆς ψυχῆς, μέ τά μέσα φυσικά, πού προσφέρει ἡ Ἐκκλησία, τά Ἱερά Μυστήρια τῆς Ἐξομολογήσεως τῆς Θ. Εὐχαριστίας καί τοῦ Ἁγίου Εὐχελαίου.
3.Τό ἱερό κείμενο ἔχει καί μιά ἐνδιαφέρουσα λεπτομέρεια. Γράφει:«ἰδών τήν πίστιν αὐτῶν...»Ποιός εἶδε τήν πίστι αὐτῶν; Ὁ Χριστός. Ποίων τήν πίστιν; τῶν τεσσάρων καί τοῦ ἀρρώστου ۠ καί αὐτή ἡ πίστι φαίνεται ἀπό τήν ἀποφασιστικότητα πού προχωροῦν ۠ δέν ὑποχωροῦν μπροστά σέ κανένα ἐμπόδιο καί καταλήγουν στό νά ἀποστεγάσουν τήν στέγην καί νά κατεβάσουν τόν ἄρρωστο μπροστά στά πόδια τοῦ Χριστοῦ. Τί σημαίνει αὐτή ἡ ἀπόφασι; Βαθιά πίστι. Ὅταν ὁ παράλυτος φθάση στό Χριστό, λένε, θά θεραπευθῆ. Καί τό θαῦμα ἔγινε. Ὁ παράλυτος θεραπεύτηκε καί στό σῶμα καί στή ψυχή. Αὐτή τήν σταθερή πίστι ζητᾶ καί ἀπό μᾶς σήμερα ὁ Χριστός. Πίστι, πού ν΄ἀγωνίζεται καί νά ξεπερνᾶ τά ἐμπόδια. Καί
4. Μέσα στή χαρά ὅμως γιά τήν θεραπεία τοῦ παραλυτικοῦ ὑπάρχει καί μιά παραφωνία. Εἶναι ἡ διαμαρτυρία τῶν Γραμματέων καί τῶν Φαρισαίων. Αὐτοί, πού πίσω ἀπό κάθε καλό προσπαθοῦν νά βροῦν τό κακό γιά νά διαστρεβλώσουν τήν πραγματικότητα. Τούς ἐνόχλησε τό θαῦμα τῆς συγχωρήσεως τῶν ἁμαρτιῶν. «Τί οὗτος οὕτω λαλεῖ βλασφημίας; Τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μή εἷς ὁ Θεός;» Ἀλλά οἱ ἄνθρωποι αὐτοί εἶχαν πάθει πρό πολλοῦ παράλυσι τῆς ψυχῆς ἀπό τά πάθη τοῦ ἐγωϊσμοῦ καί τοῦ φθόνου. Ἐδῶ πρέπει νά προσέξουμε καί ἐμεῖς, μήπως μᾶς κτυπήσουν πάθη, τά ὁποῖα θά παραλύσουν τήν ψυχή μας.
Ἀδελφοί μου! Δευτέρα Κυριακή τῶν Νηστειῶν σήμερα. Ἅς παρακαλέσωμε τόν Χριστό νά μᾶς δώση τή δύναμι νά προχωρήσουμε κοντά στό Χριστό, κατά τό ὑπόλοιπο μέρος τῆς ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, μέ τήν πίστι τῶν πέντε ἀνθρώπων τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου.
Γένοιτο!
* * *