Ἀγαπητοί Σύνεδροι,
Ἐκπροσωποῦντες καί τήν Αὑτοῦ Θειοτάτην Παναγιότητα, τόν Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντινουπόλεως καί Νέας Ρώμης καί Οἰκουμενικόν Πατριάρχην Κύριον ἡμῶν Κύριον Βαρθολομαίον, χαιρετίζομεν καί εὐλογοῦμεν τάς ἐργασίας τοῦ παρόντος Συνεδρίου.
Ἀγαπητοί μου,
Εἰς τήν ἔναρξιν τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, ὁμολογοῦμεν πίστιν «εἰς Ἕνα Θεόν, Πατέρα Παντοκράτορα, Ποιητήν Οὐρανοῦ καί Γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καί ἀοράτων». Διά τήν Ὀρθόδοξον θεολογίαν καί τήν Θείαν Οἰκολογίαν καί Οἰκονομίαν, ὁ Θεός εἶναι ὁ Δημιουργός ἐκ τοῦ μή ὄντος, ἐκ τοῦ μηδενός, εἰς τό εἶναι, εἰς τήν ὕπαρξιν, τῶν πάντων. Ἡ Ἐκκλησία μας χρησιμοποιεῖ ἀντί διά τόν ὅρον «Περιβάλλον» ἤ «Οἰκολογία», τόν ὅρον «Δημιουργία» ὁ ὁποῖος παραπέμπει ἀμέσως, ὡς σημεῖον ἀναφορᾶς, εἰς τόν Θεῖον Δημιουργόν. Ἔργα τοῦ Θεοῦ εἶναι πάντα ὅσα ὁρῶμεν ἐντός τοῦ χώρου τῆς Δημιουργίας. Συνεπῶς, ἡ θέσις μας καί ἡ στάσις μας ἔναντι τῆς Δημιουργίας εἶναι συνυφασμένη μέ τήν θέσιν μας καί τήν στάσιν μας ἔναντι τοῦ Δημιουργοῦ. Ὑπάρχει μία λεπτομέρεια εἰς τό Πάθος τοῦ Κυρίου μας οἰκολογικῶν διαστάσεων. Ὅταν ὁ Χριστός ἀνέβη εἰς τόν Σταυρόν ἔφερε εἰς τό μέτωπόν Του ἀκάνθινον στέφανον. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἑρμηνεύουν αὐτήν τήν λεπτομέρειαν ὡς ἑξῆς :
Ὁ Θεός ἐδημιούργησε τόν κόσμον «καλόν λίαν», πανέμορφον. Ἡ παρακοή ἐκ μέρους τοῦ ἀνθρώπου τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ καί ἡ πτῶσις του συμπαρέσυρε εἰς τήν πτῶσιν καί τήν Δημιουργίαν, τό φυσικόν περιβάλλον, τοῦ ὁποίου ὁ ἄνθρωπος ὡς κορωνίς τῆς Δημιουργίας εἶναι ὁ διαχειριστής. Συνέπεια αὐτῆς τῆς συμπαρασύρσεως ἦτο τό γεγονός τῆς φθορᾶς τῆς Δημιουργίας καί τῆς καταστροφῆς. Αὐτό δηλώνεται εὐστόχως ἐκ τῆς φράσεως τῆς Παλαιάς Διαθήκης ὅτι ἡ Γῆ ἤρχισε νά βλαστάνῃ «ἀκάνθας καί τριβόλους», δηλαδή αἰχμηρά καί ὄχι ὡραῖα εἰς την ὄψιν φυτά.
Διά νά θεραπευθῇ καί νά σωθῇ μαζί μέ τόν ἄνθρωπον καί ἡ Δημιουργία δέχεται, κατά τήν Ὀρθόδοξον Θεολογίαν, ὁ Χριστός νά φορέσῃ αὐτά τά βλαστήματα ἐπί τοῦ μετώπου Του, δηλαδή τόν ἀκάνθινον στέφανον.
Ὅταν πανηγυρίζωμεν τήν σωτηρίαν καί τήν ἀνακαίνισιν τῶν πάντων, δηλαδή τήν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ, ὑμνοῦμεν καί εὐλογοῦμεν διά τοῦ λόγου ὅτι «νῦν πάντα πεπλήρωται Φωτός, Οὐρανός τε καί Γῆ καί τά καταχθόνια». Τό Φῶς, ἡ σωτηρία, ἡ ἀνακαίνησις ἁπλώνεται εἰς πᾶσαν τήν γῆν. Ὁλόκληρος ἡ Γῆ, ἡ δημιουργία, τό περιβάλλον εἶναι ἐκεῖνον τό ὁποῖον μετά τοῦ ἀνθρώπου ἀνακαινίζεται.
Ἔχοντες ὡς βάσιν αὐτήν τήν Ορθόδοξον Θεολογικήν Διδασκαλίαν καί Θείαν Οἰκολογίαν καί Οἰκονομίαν, συνειδητοποιοῦμεν τήν ὑποχρέωσίν μας ἔναντι τῶν ἔργων τοῦ Θεοῦ.
Ἄν ἐπισκεφθῶμεν τάς πυροπλήκτους περιοχάς τῆς Χίου δυνάμεθα νά συνειδητοποιήσωμεν πῶς τάς ἐδημιούργησε ὁ Θεός καί πῶς ἡ ἀβελτηρία, ἡ ἀπροσεξία ἤ καί ἡ σκοπιμότης ἐνίων μετέβαλλον αὐτά.
Αἱ εὐχαί καί αἱ προσευχαί τῆς Ἐκκλησίας, αἱ εὐλογίαι του φιλοοικολόγου Πατριάρχου μας καί αἱ ταπειναί ἡμέτεραι εὐχαί εἶναι ἐκεῖναι, αἱ ὁποῖαι δύνανται νά βοηθήσουν εἰς τήν ἀναδάσωσιν τῆς Χίου, ὅπως ἡ πανσθενής δεξιά τοῦ Ὑψίστου τήν ἐδημιούργησεν. Καλήν λίαν, καί ὡραίαν εἰς τήν ὄψιν.
Εὐχαριστῶ.
(Εκφωνήθηκε από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Χίου, Ψαρών και Οινουσσών στην έναρξη του Συνεδρίου "Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ Συνεργαζόμενοι για μία καλύτερη Χίο" στο Ομήρειο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Χίου (15/10/2012))